همه تنهاییم

با پ به سکوت مطلق رسیدم. تمام شد. و قبول کنید که سخت است. دیگر هیچ کلمه‌ای در کار نیست. اینستاگرام را لاگ‌اوت کردم به‌خاطر چند نفر احمق. به شما چه ربطی دارد که من از چه می‌نویسم از چه نمی‌نویسم؟ من درباره ظاهر، شیوه حرف زدن و هر فعالیت دیگرِ دیگران حرفی نمی‌زنم. لااقل سعی می‌کنم نزنم. چرا این‌ها به این راحتی اظهار نظر می‌کنند؟ شاید اینجا بیشتر بنویسم. کسی دوست نداشت نخواند. از مهربانی و همراهی رفیق باوفا ممنونم. خانم ش دوباره در افق محو شد. و این حس ناامنی به من می‌دهد. حوصله دل‌بستن و دل‌شکستن، پیوستن و بریدن و آشنایی و خداحافظی را ندارم. چند روز تعطیل در پیش است و جهان پهناوری از تنهایی و در خانه ماندن. درس‌های پ؟ هیچ‌کس را باور نکن، هیچ مردی را جدی نگیر، به هیچ‌کس تکیه نکن. هیچ‌چیز جز تنهایی حقیقت ندارد.