برای ...

برای خودم. و همه‌ی محدودیت‌هایی که باعث شد تا بیست و دو سالگی چادر اجباری روی سرم باشد. برای بیست و چندسالی که نتوانستم حتی بدون چادر از خانه بیرون بروم. برای رویای چادری نبودن. برای طرد شدن به‌خاطر کنار گذاشتن چادر و فکرهای محدودکننده. برای مبارزه‌ی هر روزه به‌خاطر استقلال. برای تفکر خانواده‌ی مادری که دختر داشتن را خوب نمی‌دانست.