از خونه و این داستانا

و از من ادم خانواده در نمیاد. حوصله‌ی سنت و ماجراها و افکار پوسیده‌ی خانوادگی رو ندارم. حوصله‌ی خاله‌م، افکار خیلی پوسیده‌ی مادربزرگم. هیچ فضای مشترکی برای حرف و فکر وجود نداره. دلم خونه‌ی خودم رو می‌خواد. خواب مفصل. کارای خودم، مشقای خودم. زندگی خودم. امیدوارم اینجا سرماخوردگی و کرونا مرونا نگرفته باشم. دلم می‌خواد برگردم. اینجا رو دوست ندارم.