غمگینم

به‌شکل عجیبی همه‌چیز بی‌بو و بی‌رنگ و بی‌مزه شد :-(

پ.. ناامیدکننده است. مهم نیست. تا هفته بعد زندگی خودم را می‌کنم. رفتم ناخن‌ها را کوتاه کردم. کمی به خودم رسیدم. با دو ماسک روی هم و توضیح اینکه مریض بودم. پیش پ هم رفتم. با ماسک‌ و کلی فاصله چند دقیقه‌ای حرف زدیم. اشتباه کردم. از فوتبالیست‌ها دفاع کرد. گفت این بچه‌ها، بچه‌های تیم ملی‌اند نباید با انها اینطور برخورد می‌کردند. و... گفتم به هر حال من که فوتبالی نیستم اما فقط خبر کور شدن یک عده کافی است برای اینکه فکر کنم تا مدت‌ها هیچ‌چیز ِ ملی و غیر ملی نتواند خیلی خوشحالم کند.